Związki ubezpieczeń z gospodarką mogą być rozpatrywane w płaszczyznach:
– makroekonomicznej: związany z tworzeniem dochodu narodowego w okresach bieżących, fundamentalna zależność między ludnością aktywna zawodowo a bierną, z tego wynika redystrybucyjny charakter świadczeń, wypłaty powstają kosztem aktywnego społeczeństwa. Zachowanie realności składek można dokonywać poprzez kapitalizację składem (lokalizacja nadwyżek na rynkach finansowych), waloryzację świadczeń- system repartycyjny. Poprzez ubezpieczenia dokonuje się międzygeneracyjna dystrybucja dochodów, poziom wypłacanych rent i emerytur zależy od stanu gospodarki. Z międzygeneracyjnego charakteru wynika sprzeczność między celami ekonomicznymi a społecznymi (niechęć społeczeństwa do ponoszenia obciążenia ze względu na świadczenia)
-mikroekonomicznej- opłacane składki są podstawa, roszczeń emerytalnych wobec władz publicznych, albo prywatnych funduszy.