Podstawy Wspólnej Polityki Rolnej opracowano w 1958 r. na konferencji w Stresie, Pierwszym produktem, dla którego utworzono wspólny rynek, było zboże, a przyjęte wówczas ustalenia stały się podstawą mechanizmu tworzenia cen. Zadaniem Wspólnej Polityki Rolnej jest utrzymanie cen na poziomie wyższym od światowego dzięki mechanizmowi interwencyjnemu (70% produkcji ma zagwarantowane ceny i zbyt) oraz antyimportowa ochrona rynku za pomocą:
1) stosowania opłat wyrównawczych (do 1 lipca 1995 r.) i ceł
2) zakupów interwencyjnych, gdy podaż przewyższa popyt
3) udzielania bezpośredniej pomocy finansowej sektorowi rolniczemu
4) subsydiowania eksportu do krajów trzecich
W ramach WPR obowiązują trzy ceny – końcowa, progowa i interwencyjna. Cenę końcową ustala się corocznie na poziomie, jaki według założeń osiągnie produkt na terenach o najmniejszej podaży. Obejmuje ona również koszt składowania i transportu. Cena progowa jest minimalną ceną importową. Ustala się ją tak, aby po dodaniu kosztów transportu osiągnęła poziom ceny końcowej lub wyższy. Jeśli na obszarze Wspólnot pojawia się nadwyżka produkcji, wówczas stosuje się zakup interwencyjny. Cena interwencyjna ustalana jest na poziomie 78% ceny końcowej, a agencje rolne skupują towar tylko wtedy, gdy spełnia on normy jakościowe. Eksporterzy występującego w nadmiarze produktu mogą również uzyskać dotacje eksportowe.